i just read a blog from one of my dearest sister, a friend.
blog of my sweet angel chibi.
i just realize that i never try to write or to make GOD smile of my testimonies.
to try to share to others how GOD so amazing.
how GOD worked in my life.
and i never try also na sabihin at ipagsigawan sa lahat ng tao na totoong may Diyos.
after kung mabasa ang blog niya,
i also feel the feelings na mayroon siya habang nagsusulat siya ng kanyang blog.
gusto kung umiyak ng dahil sa kaligayahan.
kaligayahang mayroon si chibi.grabe!
GOD is so powerful, GOD is all-knowing.
He knows what i need that time.i feel so sad, i need someone or somebody to talk to.
ngunit higit pa sa kausap ang binigay niya sakin.
sa halip siya mismo (GOD) ang kumausap sakin sa pamamagitan ng blog ni chibi.
GOD loves me so much, despite of my short comings.
all i need is JESUS.
sa lahat ng oras gusto ko siyang makasama,
gusto ko siyang yakapin, at gusto ko lagi ko nararamdaman ang kabutihan niya sakin.
ayaw ko ng magkasala pa,sana isang araw pag-gising ko.
katabi ko siya, habang yakap niya ako.
hinahaplos ang buhok ko, at patuloy niyang sinasabi sakin na mahal na mahal niya ako.
ang sarap ng pakiramdam kapag kasama mo siya.
napapawi ang lahat kung alalahanin.
maraming bagay ang nasa isipan ko, ngunit binibigyan niya ako ng kapayapaan.
at sa oras ng mga problema at pag-aalala ay lagi siyang naandyan para gabayan niya ako.
i feel so blessed!Glory to GOD sa buhay ng aking sweet angel chibi.
thank you so much LORD GOD JESUS.
MY FATHER, MY EVERYTHING!
